NARGIS jurnalı üçün bu yaxınlarda bir müddət Dubayda oldum – və bu şəhər, doğrudan da, inanılmaz təsir bağışlayır. Bura elə yerlərdəndir ki, ənənə ilə müasirliyin qarışığı səni dərhal öz sehrinə salır. Haraya baxırsan, elə bil, küncdə nəsə maraqlı baş verəcək – küçələrin enerjisi, səni qəfil yaxalayan sakit anlar… Dubay elə bir şəhərdir ki, burada dayanıb ətrafa baxmaq, sadəcə həmin anın içində olmaq istəyirsən. Bu yazı — həmin sehrdən bir parça sizinlə bölüşmək cəhdimdir.
Dubay ziddiyyətlər şəhəridir — elə bu kontrastlar da bu səfəri unudulmaz etdi. Bəzən şəhər nəhəng və canlı görünür, bəzən isə sakit və demək olar ki, dinc, və mən hər iki halını yaşamağı sevdim. Məni ilk heyran edən yerlərdən biri Palm Tower-in 50-ci mərtəbəsində yerləşən Aura Skypool idi — dünyanın ən hündür 360° sonsuz hovuzu. Sadəcə dayandım və aşağıda hərəkət edən şəhəri izlədim. Bu, şəkil çəkmək və ya siyahımdan bir bəndi “işarələmək” haqqında deyildi; bu, nadir bir dayanmaq və hər şeyi tam mənasıyla hiss etmək anı idi.
Orada, o yüksəklikdə dayanarkən Dubay barədə əvvəllər heç düşünmədiyim fikirlər gəldi ağlıma: bir şəhər necə bu qədər sürətlə böyüyüb, eyni zamanda bu qədər canlı qala bilər? Aşağıdakı hər bina, hər küçə, hər işıq elə bil nəhəng, hərəkətli bir hekayənin parçası idi. Günəş batmağa başlayanda səmanın rəngləri yavaş-yavaş dəyişirdi, və o sakitlikdə anladım ki, şəhəri başqa bucaqdan görmək istəyirəm — sadəcə yuxarıdan baxmaq yox, hər istiqamətdə uzanan o enerjini hiss etmək.
Elə bu düşüncələrlə bir az sonra Burj Khalifa-ya gəldim. 124 və 125-ci mərtəbələrdə dayanarkən şəhər birdən-birə balacalaşdı — küçələr ip kimi uzanır, maşınlar oyuncaqlara bənzəyirdi, səhranın isə ucu-bucağı görünmürdü. O hündürlükdən Dubay daha da nəhəng və cəsarətli görünürdü — sanki daim səmalara doğru uzanan bir şəhərdi. Bu mənzərə qarşısında heyran qalmamaq mümkün deyildi. Həm həyəcan, həm də qəribə bir sakitlik vardı içimdə — yalnız həqiqətən qeyri-adi bir şeyi gördükdə yaşadığın o hiss.
Yenidən yerə enəndə şəhər tamam başqa cür görünür. Dubai Mall isə tamamilə başqa bir dünyadır – enerjili, gurultulu və ən yaxşı mənada insanı heyrətə salan. Üstündən köpəkbalıqlarının üzdüyü nəhəng akvarium, mərkəzdəki şəlalələr və araşdırmaq üçün saysız-hesabsız guşələr onu sanki şəhər içində başqa bir şəhərə çevirir. Özümü plan qurulmamış bir gəzintidə tapdım — sadəcə dünyanın hər yerindən gəlmiş insanların axınını izləyirdim; hər kəs Dubayı özünəməxsus şəkildə yaşayırdı.
Yumşaq qum və sakit dalğalar bu yeri sanki şəhərdən kiçik bir qaçış kimi hiss etdirirdi.
Bir səhər oyandım və fərqli bir şey istədiyimi hiss etdim — sadəcə Dubaya baxmaq yox, ondan ilham almaq. Və nəticədə Özümü Gələcək Muzeyində tapdım. Binanın özü heyranedici idi: sanki başqa bir dünyaya məxsusdu — gümüşü fasadı və divarları bəzəyən axıcı ərəb kalqrafiyası ilə. Sərgilər arasında gəzərkən tez-tez məni dayandıran və düşündürən xırda detallar görürdüm — gələcək, davamlılıq, kosmos və həyat tərzimiz haqqında suallar. Bu, ayrıldıqdan sonra da səni düşündürməyə davam edən bir məkandır.
Gələcək Muzeyini ziyarət etdikdən sonra nahar üçün 11 Woodfire restoranına getdim və bu, gözlənilməz dərəcədə xoş bir təəccüb oldu. Yeməklər doğrudan da maraqlı idi — adi, sadə yeməklər yox, ağac odunda bişirilmiş yaradıcı dadlar. Ən çox xoşuma gələn isə hər şeyin o tüstülü, təbii dadı idi, hətta vegetarian seçimlər belə ləzzətlə dolu idi. Restoranın özü isə rahat və isti bir atmosfer yaradırdı — elə bir yer ki, sadəcə yeməyindən həzz alıb günün ortasında bir az dayanmaq istəyirsən.
Bütün bu enerji və güclü təəssüratlardan sonra bir az yavaşlamağa ehtiyacım var idi. Four Seasons Resort Dubai at Jumeirah Beach bunun üçün mükəmməl yer idi. Yumşaq qum və sakit dalğalar şəhərdən kiçik bir qaçış kimi hiss etdirirdi. Uzun müddət orada oturub dalğaları və dəyişən səmanı izlədim — bu, mənə xatırlatdı ki, Dubay təkcə qüllələrdən və ticarət mərkəzlərindən ibarət deyil, həm də sadəcə nəfəs ala biləcəyin sakit bir tərəfi var.
Və Four Seasons-dan danışarkən — mən Four Seasons Hotel Dubai International Financial Centre-də qaldım və bəlkə də bu, səfərimin ən sevdiyim hissəsi idi. Otel müasir və zərifdir, amma eyni zamanda çox sakit — şəhərin ortasında kiçik bir oazis kimidir. Otağımdan Burj Khalifa-nın möhtəşəm mənzərəsi görünürdü və hər səhər bu səma xəttinə oyanmaq çox xüsusi bir hiss idi. Oteldə həmçinin gərgin bir gündən sonra tam istirahət edə biləcəyin spa da var.
MINA Brasserie, otelimin içində yerləşən restoran, doğrudan da möhtəşəm idi — həm səhər yeməkləri, həm də axşam yeməkləri həmişə zövqlü idi. Səhərlər yüngül və xoş keçirdi, günə gözəl bir başlanğıc olurdu, axşamlar isə şəhərdə gəzintidən sonra rahat və ləzzətli idi.
Daha sonra Luna Dubai mənim kiçik axşam ritualıma çevrildi. Orada kokteyllə oturub şəhərin işıqlarına və qarşımda ucalan Burj Khalifa-ya baxmaq bir az sehrli hiss etdirirdi — dayanmaq, nəfəs almaq və həmin anı yaşamaq üçün mükəmməl bir an idi.
Dubay məndə çox fərqli hisslər buraxdı — heyranlıq, həyəcan, sakitlik və ilham. Bəzi anlar gur və enerjili idi, bəziləri isə sadə və sakit, amma hamısı birlikdə bu səfəri unudulmaz etdi. Bu şəhər sürətlə hərəkət edir, amma ona icazə versən, o sənə necə yavaşlamağı, nəfəs almağı və sadəcə bu anın içində olmağı öyrədir.
